De afgelopen 3 dagen die ik gehad heb met de LIP opstellingen, hebben het vertrouwen dat ik al heb, nog meer en dieper verankerd in mijzelf. Een diepe innerlijke rust. Een diep besef dat het leven mij datgene geeft wat ik nodig heb. En steeds meer kom ik dichterbij het punt van overgave, overgave aan het leven.

Onrust

Ik heb een groot verlangen. En dat verlangen heb ik opgesteld in een opstelling. Dat verlangen drijft mij, dat duwt mij voort, dat trekt aan mij en tegelijkertijd zorgt dat verlangen voor een ontzettende grote onrust in mijzelf, een ongeduld waar ik last van heb, het moet allemaal nu.

Door deze opstelling en de opstelling van het ongeboren kind, is er een ontzettende rust over mij heen gekomen. Een rust van, we doen het allemaal op mijn eigen tijd en tempo. En dat verlangen is gezien. Door het aankijken van dat verlangen kan het meer gaan sudderen zoals in een soep. Dat heel lang suddert om op de juiste temperatuur te komen. Want voor de juiste smaak, kost dat tijd en aandacht, liefde en geduld. Ik voel dat enorme geduld en ik voel de rust in mij die dat met zich meebrengt. Dat gepaard gaat met een diep vertrouwen op het leven dat zich als vanzelf ontvouwt. Dat ik niks meer hoef te doen, ik hoef niet meer in die actieve actie te schieten.

Aandacht voor het hier en nu

Het enige dat ik te toen heb is de dagelijkse dingen die ik te doen heb. Aandacht voor het werk dat ik nu doe. De dingen die erbij horen die ik misschien niet plezierig vind, gewoon te doen. Oprechte aandacht te geven aan de mensen om me heen waar ik om geef. Aandacht te geven voor de zorg voor mijn eigen lichaam. En dat met aandacht doen is al lastig genoeg, wanneer ik weer in de dagelijkse hectiek van het leven zit.

Dus de plannenmakerij gaan overboord. Het hoeft niet. Omdat ik meer en meer een stap heb gezet, weg van de vraag “wat wil ik?”. Wat wil mijn verlangen, wat moet ik doen? Welke stap moet ik zetten? Wat moet ik nog ontwikkelen? Naar de vraag vanuit overgave, vanuit vertrouwen, “Wat wil het leven van mij? Wat moet ik nu doen, op dit moment?” Dus veel meer in die aanwezigheid van het nu zijn. Is het mijn kind dat aandacht nodig heeft of hulp nodig heeft. Is het mijn partner, of een collega. Mijn huis dat aandacht nodig heeft, de tuin. Eigenlijk de simpele eenvoudige dagelijkse bezigheden met aandacht uitvoeren.

De metafoor van de rivier

Zoals een mooie metafoor die de afgelopen dagen verteld werd.  Het is alsof je hangt aan een tak die je krampachtig probeert vast te houden, want onder je stroomt de rivier waar je niet in durft te springen. Waarvan ik dacht ik moet die tak loslaten om klaar te zijn voor het nieuwe, waardoor ik actieve actie moet ondernemen. Is het enkel het vertrouwen en de overgave die ik nodig heb om die tak los te laten. En niet door actie te nemen in je dagelijks leven voor het een óf voor het ander. Om weg te gaan uit je relatie, weg te gaan uit je werk of iets anders. Nee, het is enkel een innerlijk gebeuren. Dat je die tak mag loslaten. Door het “moeten” loslaten, bleef ik de tak juist vasthouden, in alle krampachtigheid. Het innerlijke loslaten, vanuit een diep besef van vertrouwen dat wanneer je loslaat en je in die rivier valt die rivier jou meeneemt. En dat dan als vanzelf dingen zich gaan ontvouwen. Want je drijft in die rivier. Die rivier die jou als vanzelf meeneemt naar uiteindelijk de zee. En dan komt het liedje van Stef Bos in mij omhoog. Een prachtige tekst over de rivier die je meeneemt langs steden en kathedralen. De rivier van het leven die jouw vanzelf meeneemt.

Als mens proberen we zo hard ons best te doen om tégen die rivier in te zwemmen, tégen die stroming in te zwemmen. En dat kost moeite,  dat kost kracht.  Dat is een strijd, dat is vermoeiend. Loslaten, overgave leiden je naar innerlijke rust.

Klaar met de strijd

En wanneer jij klaar bent met die strijd tegen de buitenwereld. Die strijd in jezelf. Dan mag je contact met mij opnemen voor een vrijblijvend gesprek om te kijken wat en hoe mijn coaching jou kan helpen. Om meer innerlijke rust te krijgen, meer voldoening te ervaren, zingeving, vervulling. Omdat jij op een dieper niveau in jezelf weet dat dit is wat je écht wenst.